ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ;

Από την ώρα της επιστροφής του Πρωθυπουργού από το Ισραήλ, όπου είχε συναντήσεις με τους Ισραηλινούς επισήμους, τηρείται πλήρης σιωπή. Περιέργως, ακόμα και τα λαλίστατα τηλεοπτικά μέσα ενημερώσεως, ακόμα και ο κατευθυνόμενος τύπος, βουβάθηκαν.

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ…

Σήμερα, με το σημείωμά μου αυτό, θα δώσω εξηγήσεις, διότι, πολλές φορές στον γραπτό μου λόγο, όπως και σε συνομιλίες μου, δηλαδή στον προφορικό λόγο, χρησιμοποιώ τη λέξη «αφεντικά». Φίλος μου αγαπημένος, με πάμπολλα προσόντα, επιστήμων, αλλά και καταλαβών μεγάλης σημασίας και αξίας θέσεις, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, παραπονέθηκε διότι χρησιμοποιώ την έκφραση αυτή, ιδίως όταν αναφέρομαι σε πολιτικούς.

ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ…

Η είδηση από την Αμερική πέρασε σήμερα σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως. Οι Δημοκρατικοί, λέγει η είδηση, γονάτισαν μπροστά στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτων, οκτώ λεπτά και σαράντα έξι δευτερόλεπτα. Μπροστά στην πρώτη σειρά η Πρόεδρος της Βουλής κυρία Νάνσυ Πελόζι.

Ο ΦΟΝΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΝΕΣΟΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Δεν αμφισβητώ ότι, ο φόνος ενός ανθρώπου είναι ένα λυπηρό γεγονός. Όπου κι αν συμβαίνει. Υπάρχουν, όμως, μερικά αλλά. Και τα αλλά αυτά δεν είναι φιλολογικά συμπληρώματα του λόγου, είναι ενστάσεις για εκείνους τους πολύ ψυχόπονους, οι οποίοι, συχνά-πυκνά εμφανίζονται και αγωνίζονται δήθεν για το καλό όλων μας.

ΓΙΑΤΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ;

Αν κάποιος μελετήσει προσεκτικά και με καλή πίστη την Ιστορία, δηλαδή χωρίς προκαταλήψεις και αφήνοντας στην άκρη τις προσωπικές επιθυμίες, να ενστερνισθεί εκείνα που του αρέσουν και που ανταποκρίνονται στην κομματική του τοποθέτηση, θα νοιώσει πόνο στην ψυχή του. Θα νοιώσει αγανάκτηση για όσα έγιναν από τους κακούς χειρισμούς εκείνων που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1830 μέχρι σήμερα και θα διερωτηθεί, γιατί δεν βρίσκει η δική μας χώρα τον δρόμο της;