Ο ΦΟΝΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΝΕΣΟΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Δεν αμφισβητώ ότι, ο φόνος ενός ανθρώπου είναι ένα λυπηρό γεγονός. Όπου κι αν συμβαίνει. Υπάρχουν, όμως, μερικά αλλά. Και τα αλλά αυτά δεν είναι φιλολογικά συμπληρώματα του λόγου, είναι ενστάσεις για εκείνους τους πολύ ψυχόπονους, οι οποίοι, συχνά-πυκνά εμφανίζονται και αγωνίζονται δήθεν για το καλό όλων μας.

Το καλό που μας προσφέρουν είναι, κλείσιμο των δρόμων, αποκλεισμός των περιοχών που επιλέγουν οι «αγωνιστές» κατ’ εντολήν, παρεμπόδιση των πολιτών να μεταβούν στις εργασίες τους, ή στα σπίτια τους, αντιπαράθεση με την Αστυνομία, καταστροφές δημοσίων και ιδιωτικών περιουσιών, τραυματισμοί αστυνομικών και αναρχικών, που τους ονομάζουν αγωνιστές, εκείνοι που προσδοκούν οφέλη από αυτές τις οδομαχίες.

Πριν από μερικές ημέρες, στη Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών, ένας Αφροαμερικανός, ο Τζώρτζ Φλόϋντ, προσπάθησε να αγοράσει από ένα κατάστημα, είδη, με ένα πλαστό χαρτονόμισμα είκοσι δολαρίων. Δεν το δέχτηκε ο καταστηματάρχης και υπήρξε αντιπαράθεση του Φλόϋντ με τον καταστηματάρχη, ο οποίος κάλεσε την Αστυνομία. Ο Φλόϋντ δεν δέχτηκε έλεγχο και έγινε συμπλοκή. Η Αστυνομία έφτασε και προσπάθησε να του περάσει χειροπέδες. Ο Φλόϋντ αμύνθηκε και έπεσε κάτω. Εκεί επωφελήθηκε ο αστυνομικός, τον πάτησε με το γόνατο στο λαιμό και ο Φλόϋντ πέθανε από ασφυξία.

Την πράξη αυτή ανέφεραν όλα σχεδόν τα μέσα επικοινωνίας στην Ελλάδα, ως δολοφονία. Διερωτώμαι, κανένας, μα κανένας δεν γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα; Αλλά, επί της ουσίας. Κακίζω τον αστυνομικό που σκότωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο τον άνθρωπο. Πολλά γράφηκαν και πολλά λέχθηκαν από αυτούς που κρατούν τα μικρόφωνα, τα μαρκούτσια, όπως πολλοί λένε, ποιος, όμως, από αυτούς που με τόση ένταση ενημέρωσαν τον Ελληνικό λαό για το θλιβερό περιστατικό, ήταν παρών; Ποιος ξέρει πώς ακριβώς αντέδρασε ο θανών και ο αστυνομικός ξεπέρασε τα όρια με συνέπεια να σκοτώσει έναν άνθρωπο χωρίς να έχει διαπράξει σοβαρό αδίκημα;

Τέτοια περιστατικά γίνονται συχνά στην Αμερική. Εκεί η αυθαιρεσία της Αστυνομίας είναι παραδειγματική. Πώς αλλιώς, όμως, θα κρατήσει σε ευνομία ένα κράτος που ένα μεγάλο μέρος των πολιτών του είναι κακοποιοί; Αν δεν επιτρέψει στην Αστυνομία να επιβάλει την τάξη, ακόμα και ξεπερνώντας τα όρια; Ο σώφρων, φιλήσυχος και παραγωγικός λαός της Αμερικής, ξέρει καλά τι είδους Αστυνομία θέλει. Και δίνει τις αναγκαίες αρμοδιότητες ώστε να εφαρμόζεται ο νόμος και να τηρείται η τάξη.

Ο φόνος του Αφροαμερικανού Τζώρτζ Φλόϋντ, κατατάραξε τους πάσης φύσεως αναρχικούς στην Ελλάδα. Συγκεντρώθηκαν αμέσως. Φόρεσαν τις κουκούλες τους, φορτώθηκαν τους σάκους τους, έβαλαν μέσα τα σύνεργά τους, σφυριά, πένσες, φλόγιστρα, βενζίνη, φυτίλια, αναπτήρες, μάσκες και ό,τι άλλο χρήσιμο για την καταδρομική επιχείρηση, και ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας.

Συμπλοκές με την Αστυνομία. Φωτιές στην Αμερικανική Πρεσβεία. Οδοφράγματα στην πλατεία Συντάγματος, αποκλεισμός της Αθήνας και ταλαιπωρία των φιλήσυχων πολιτών. Συναγερμός σε όλη την Αστυνομία και θέσεις άμυνας. Άμυνας. Διαταγές αυστηρές. Μην πειράξετε κανέναν. Μα κύριε διοικητά, ρωτούν οι αφελείς νέοι αστυνομικοί, αυτοί μας επιτίθενται με πέτρες, με σιδηρολοστούς, με καδρόνια, με μολότωφ, εμείς θα στεκόμαστε να τους κοιτάμε; Η απάντηση του διοικητή, κοφτή και χωρίς περιθώρια για άλλη συζήτηση. Είπα, άμυνα. Τίποτε άλλο…

Αυτές τις διαταγές ξέρουν όλα αυτά τα καθάρματα, που καθοδηγούνται από τους ινστρούχτορες της τρομοκρατίας, που έχουν εκπαιδευτεί μέσα στις γιάφκες των κομμάτων που δεν τους αρέσει το δημοκρατικό πολίτευμα και θέλουν να το αλλάξουν βιαίως. Γι’ αυτό και σε κάθε συμπλοκή ακούμε με μεγάλη φειδώ στα ελεγχόμενα από την Αριστερά κανάλια, ότι υπήρξαν και τραυματισμοί. Τρεις αστυνομικοί μεταφέρθηκαν στο 401 νοσοκομείο. Αναρχικοί πόσοι; Κανένας… Μόνο συνελήφθησαν μερικοί και τους πήγαν βόλτα μέχρι τη ΓΑΔΑ και απολύθηκαν… Ή το σκληρότερο, τους πήγαν μέχρι τον εισαγγελέα και με την παρέμβαση της πάντα εν επιφυλακή ομάδας δικηγόρων της Αριστεράς, ο εισαγγελέας τους άφησε ελεύθερους. Χαρείτε κράτος.

Η Ιστορία αυτή δεν είναι πρόσφατης γραφής, έρχεται από παλιά. Ποιος δεν θυμάται τα παλιότερα χρόνια, τότε που ολόκληρη η νεολαία της Αθήνας και άλλων πόλεων, με κρυφές εντολές από τον Μωάμεθ, που είχε αποφασίσει να αλώσει την εξουσία, διαδήλωνε μαχητικά για τον λαό της Νικαράγουα, που αντιστέκονταν στις θελήσεις του Ντανιέλ Ορτέγκα και των τρομοκρατών Τουπαμάρος;

Ποιος δεν θυμάται, από τους παλιότερους όπως εγώ, που με εντολές του Θεοδωράκη, η Νεολαία Λαμπράκη έκαιγε την Αθήνα, σε ένδειξη συμπαράστασης στον λαό της Κούβας, που υπέστη αποκλεισμό από την Αμερική, γιατί ο μέγας ηγέτης Φιντέλ Κάστρο δεν ήταν συμπαθής στους Αμερικανούς και δεν έτρεχε πια ο πακτωλός στην Κούβα, η οποία πράγματι, αντιμετώπιζε προβλήματα επιβιώσεως, αφού η πιστή φίλη και σύμμαχος ΕΣΣΔ έστελνε μόνο όπλα και όχι τρόφιμα;

Ποιος δεν θυμάται την διαδήλωση στον Πύργο Ηλείας, που έβγαλαν τα τρακτέρ στους δρόμους και φέρελπις πολιτικός τους παρότρυνε τους διαδηλωτές να κατεβάσουν τα σκαπτικά και να καταστρέψουν τους δρόμους; Αυτές ήταν οι εντολές του Μωάμεθ, τον οποίο, ο λαός ανέβασε στην εξουσία και αυτός ο ίδιος ο λαός θα πληρώνει τις καταστροφές που επέφερε ο Μωάμεθ στη χώρα, τουλάχιστον για τα εκατό προσεχή χρόνια.

Η Ελλάδα με την ανεκτικότητά της προς κάθε καταστροφέα-τρομοκράτη, έχασε τον δρόμο της. Δεν είναι πλέον ευνομούμενο κράτος. Τα κράτη έχουν νόμους και κανόνες συμπεριφοράς των πολιτών τους. Έχουν κανόνες τους οποίους πρέπει να σέβονται, πέρα από τους γηγενείς πολίτες τους και οι κάθε είδους φιλοξενούμενοι αλλοδαποί. Είναι εντελώς απαράδεκτο φαινόμενο, πολίτες άλλης χώρας, να παραβιάζουν τους νόμους της Ελλάδας και να μην τους μιλάει κανένας. Παράδειγμα τραγικό: οι εργαζόμενοι επί αδρά αμοιβή στις ΜΚΟ. Πολίτες ξένων χωρών, υποδέχονται τους παρανόμως εισερχομένους λαθρομετανάστες, κανονίζουν πού θα μείνουν, πώς θα τραφούν, τι επιδόματα θα πάρουν και όλα αυτά από το πενιχρό μας εισόδημα που πληρώνουμε με φόρους στο κράτος.

Αν τους ζορίσει κάποιος, επεμβαίνει η «πονόψυχη» Σουηδή Επίτροπος της ΕΕ και μας κάνει παρατηρήσεις. Αλλά, αν ζητήσει η Ελλάδα κάποια χρήματα από την ΕΕ για τις καταστροφές που υφίσταται από αυτή την κατάρα του θεού που μας προέκυψε τα τελευταία χρόνια, επεμβαίνει κάποιος Ντουμπρόβσκις από χώρα της Βαλτικής και μας λέγει, ναι μπορεί κάτι να εγκριθεί για σας, αλλά θα ακολουθήσετε τους κανόνες που οριοθετούμε εμείς, δεν θα διαχειριστείτε εσείς τα χρήματα αλλά εγώ ο κηδεμόνας σας ο Ντουμπρόβσκις.  Και συνεχίζουμε να ακούμε τον Πρωθυπουργό μας, όποιον Πρωθυπουργό, να μας μιλάει για την υπερήφανη Ελλάδα.

Άλλο στοιχείο υπερηφάνειας είναι, η συμπεριφορά αυτών των λαθρομεταναστών που ζουν στην Ελλάδα επί χρόνια, Πακιστανών και Αλβανών, οι οποίοι, σε κάθε περίπτωση διαμαρτυρίας, καίνε τη σημαία μας για να δείξουν την υποτίμηση της χώρας που τους διατρέφει. Κανένας δεν τους πειράζει. Όχι λίγες φορές, ένας Πακιστανός που αυτοονομάζεται και προβάλλεται ως πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, αναμείχθηκε και στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας και μας έδωσε οδηγίες που ωφελούσαν προκλητικώς την Τουρκία. Κανένας δεν νοιάστηκε, να τον φορτώσει στο πρώτο αεροπλάνο και να τον στείλει στην πατρίδα του ή στον διάβολο.

Έτσι, με αυτά τα ευχάριστα που περιγράφω, ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς, να γιορτάσουμε τα διακόσια χρόνια, από τότε που Έλληνες πατριώτες, βασανισμένοι και βασανιζόμενοι από την τουρκική τυραννία, ξεσηκώθηκαν και επαναστάτησαν. Για τον εορτασμό αυτόν, η λαοφιλής κυβέρνηση, επέλεξε για την οργάνωση ανθρώπους που δεν έχουν καμμία σχέση με το θέμα, ούτε τόσο την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αλλά έχουμε μία θέση παράλληλη. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, εκείνοι που ήθελαν να την κηδεμονεύσουν, μας έστειλαν από το Φανάρι, όποιους κοτζαμπάσηδες εμπιστεύονταν, για να συνεχιστεί η σκλαβιά των Ελλήνων με άλλον τρόπο. Τώρα, στον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από τότε που κηρύχτηκε η Επανάσταση, και δεν ήταν η 25^η Μαρτίου του 1821, ούτε εκείνος που την κήρυξε ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μας κορόϊδευαν στα σχολεία, πάλι, λοιπόν, τον εορτασμό θα τον οργανώσουν κοτζαμπάσηδες.

Με πολλή θλίψη διερωτώμαι: είναι ιστορική νομοτέλεια να βρισκόμαστε πάντα εμείς οι Έλληνες, υποτελείς είτε σε ντόπιους είτε σε ξένους; Δεν υπάρχει κανένας να βροντοφωνάξει, εκείνο που βροντοφωνάζει ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, «Χασάν, η ώρα εσήμανε, σαν έβγει το φεγγάρι, αυτό το μαύρο μου σπαθί θα ‘ρθεί για να σε πάρει…». Πότε θα σημάνει αυτή η ώρα; Πότε θα έρθει ο ΕΛΛΗΝΑΣ;