ΓΙΑΤΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ;

Αν κάποιος μελετήσει προσεκτικά και με καλή πίστη την Ιστορία, δηλαδή χωρίς προκαταλήψεις και αφήνοντας στην άκρη τις προσωπικές επιθυμίες, να ενστερνισθεί εκείνα που του αρέσουν και που ανταποκρίνονται στην κομματική του τοποθέτηση, θα νοιώσει πόνο στην ψυχή του. Θα νοιώσει αγανάκτηση για όσα έγιναν από τους κακούς χειρισμούς εκείνων που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1830 μέχρι σήμερα και θα διερωτηθεί, γιατί δεν βρίσκει η δική μας χώρα τον δρόμο της;

Δεν θα κάνω με το γραπτό μου αυτό, ιστορική αναδρομή, ούτε θα διδάξω σε κανέναν Ιστορία. Ούτε ο Λέοπολντ φον Ράνκε είμαι, ούτε ο Τέοντορ Μόμμζεν, ούτε ο Άρνολντ Τώϋνμπη. Αναφέρομαι σε αυτούς και το κάνω με λύπη μου. Διότι, οι Έλληνες ιστορικοί προτίμησαν στα γραπτά τους, να παρουσιάσουν τον κομματικό και ιδεολογικό βιογράφο και όχι τον αδέκαστο ιστορικό. Και είναι λυπηρό, γιατί οι ιστορικοί συγγραφείς αυτής της χώρας, μπορούσαν να βαδίσουν στον δρόμο που άνοιξε ο Θουκυδίδης και να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Κλυδωνίζεται η χώρα μας και χάνει την ισορροπία της στο παραμικρό φύσημα του ανέμου. Όχι από την δική της ελαφρά δομή, αλλά από τους χειρισμούς των πολιτικών της. Ενώ γνωρίζουν τι να πράξουν, ενώ γνωρίζουν πώς πρέπει να υπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον, προβαίνουν σε ακριβώς αντίθετες ενέργειες και πράξεις.

Παρά την κατάρα του θεού, η οποία ακολουθεί την Πατρίδα μας σε κάθε βήμα, παρά τον καταραμένο διχασμό που έχει φωλιάσει στις ψυχές όλων μας, παρά την τάση να θέλουμε να παράσχουμε εξυπηρετήσεις προς τα συμφέροντα των άλλων λαών, τυχαία περιστατικά μας καταδεικνύουν ότι, αυτή η μικρή και κλυδωνιζόμενη διαρκώς από τις πολιτικές αστοχίες χώρα, έχει τη δύναμη να βαδίσει στον σωστό δρόμο, έστω τρικλίζοντας.

Το κακό που βρήκε πρόσφατα την ανθρωπότητα και το πλήρωσε με χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, τόσες όσες δεν κόστισε ο πενταετής Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, με μία απλή αλλά χωρίς πολλές σκέψεις και προσπάθειες κίνηση, ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, επειδή επέλεξε γνώστες και ικανούς ανθρώπους, να χειριστούν την καταπολέμηση του κινδύνου, έφερε τη χώρα στην πρώτη σειρά των καλώς οργανωμένων και καλώς δυναμένων να αντιμετωπίσουν κινδύνους, όπως η πανδημία που άλλαξε τη ζωή της ανθρωπότητας.

Για τους χειρισμούς αυτούς που ο κ. Μητσοτάκης έκανε, δηλαδή να σχηματίσει επιτελείο από ικανούς και γνώστες του αντικειμένου επιστήμονες, κατηγορήθηκε τόσο ο ίδιος όσο και εκείνοι που ανέλαβαν την ευθύνη να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Ποιες κρίσεις και ποια συναισθήματα πρέπει να διατυπώσει κανείς για εκείνους, που τόσο ανεύθυνα και με τόση ελαφρότητα, για λόγους κομματικού συμφέροντος, επιτέθηκαν με τόση έχθρα κατά του ανθρώπου που πρωτοστάτησε στη μάχη κατά του φοβερού κινδύνου; Με πόση αγανάκτηση να τους αντιμετωπίσει;

Αντιπολιτεύεται κάποια πολιτική οργάνωση, κάποιο Κόμμα, ή όλα τα μη ευρισκόμενα στην κυβέρνηση, όταν αυτή προβαίνει σε πράξεις που βλάπτουν τη χώρα. Τέτοιες πράξεις έκανε κατά συρροή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περισσότερα από τα μέλη της λόγω άγνοιας και έλλειψης ειδικών προσόντων, δεν υπηρέτησαν το εθνικό συμφέρον. Τα υπόλοιπα, ακολουθώντας μια παλιά κομμουνιστική συνταγή, που είχε ως στόχο την καταστροφή όλων των χωρών και την ευδαιμονία της Σοβιετικής Ενώσεως, προξένησαν τεράστια βλάβη στη χώρα. Αυτή η συνταγή, μετά την συντριβή του κομμουνισμού και την πολιτική αλλαγή όλων των χωρών προς την κατεύθυνση της ελευθερίας και της προκοπής, έπαψε να ισχύει. Το κατάλαβαν όλα τα κράτη, όλοι οι λαοί. Οι μόνοι που δεν το κατάλαβαν είναι οι Έλληνες κομμουνιστές.

Διατηρούν ακόμα σήμερα, οι «Έλληνες» κομμουνιστές, τρομοκρατικές ομάδες, οι οποίες επιτίθενται, καίνε και καταστρέφουν κρατικές και ιδιωτικές περιουσίες, ακόμα και ανθρώπους, όπως έγινε στο κτίριο της «Μαρφίν» και βαδίζουν στον δρόμο που χάραξαν οι Ρώσσοι αναρχικοί Μπακούνιν και Κροπότκιν. Ενεργούν δε έτσι, γιατί γνωρίζουν ότι, η δημοκρατία είναι ανίσχυρη ή δεν επιθυμεί να λάβει σκληρά μέτρα εναντίον τους. Εκ πλεονασμού θα πω ότι, έχουν και την αμέριστη υποστήριξη των Κομμάτων της Αντιπολιτεύσεως.

Ο κ. Πρωθυπουργός, με τις ενέργειές του στην καταπολέμηση του θανατηφόρου κινδύνου, με την υποστήριξη των ειδικών που αυτός επέλεξε, με τον καθηγητή της Λοιμωξιολογίας κ. Σωτήρη Τσιόδρα στην πρώτη γραμμή, ανέβασε την τιμή των πολιτικών μετοχών του στα ύψη. Ίσως ο λαός της Ελλάδος δεν ενημερώθηκε επαρκώς. Αλλά, το όνομα της Ελλάδος στο Εξωτερικό ανέβηκε πολύ ψηλά. Ήταν απίστευτο για τους ξένους, οι «τεμπέληδες», οι «παρασιτιζόμενοι» Έλληνες, να είναι στην τελευταία γραμμή του κινδύνου. Και να ζητούν σήμερα να έλθουν μαζικά στην Ελλάδα για διακοπές, γιατί θεωρούν πως εδώ δεν ενεδρεύει ο κίνδυνος.

Πρέπει, πρώτος από όλους μας, να πήρε το μήνυμα ο κ. Μητσοτάκης. Πως το σοφό απόφθεγμα του Μακιαβέλλι, βρήκε την εφαρμογή του. «Πρώτιστον καθήκον του Ηγεμόνος, είναι η ορθή επιλογή των συνεργατών του…». Υπήρξε η ορθή επιλογή; Εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές, λέγω όχι. Όχι δεν υπήρξε.

Αν κάποιος από εκείνους που διαβάζουν τα γραπτά μου με ρωτήσει, γιατί ισχυρίζεσαι ότι δεν υπήρξε ορθή επιλογή συνεργατών, έχω να επισημάνω πολλά. Από οικονομία χώρου δεν θα απαντήσω εδώ. Για να μην πλατειάσω  και προδιαθέσω αρνητικώς εκείνους που θα ήθελαν να διαβάσουν τις απόψεις μου.

Αλλά, θα πω το κυριότερο: Η επιλογή του κ. Μητσοτάκη για το ανώτατο αξίωμα της χώρας υπήρξε εντελώς ανεπιτυχής. Θα έλεγα ζημιογόνος. Βέβαια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αρμοδιότητες, φρόντισε ο Ανδρέας να τον απογυμνώσει, νόμισε εκείνος, ο καταστροφέας της χώρας ότι, «θα άρχει εσαεί». Όμως, η προσωπικότητα του Προέδρου αντικατοπτρίζει τη λάμψη της χώρας.

Τώρα που υπάρχει το ευμενές κλίμα σε ολόκληρο τον κόσμο για την Ελλάδα, ο Πρόεδρος με μερικά ταξίδια του, θα μετέφερε τη λάμψη που θα αντιπροσώπευε. Η επιλεγείσα από τον κ. Μητσοτάκη και αναδειχθείσα στο αξίωμα κυρία, δυστυχώς στερείται του αναγκαίου αυτού προσόντος. Δεν αμφισβητώ την αξιοπρέπειά της. Ούτε το ότι γνωρίζει καλώς την Πολιτική και Ποινική Δικονομία. Αλλά, αυτό είναι το ζητούμενο; Και επιπλέον, το ζητούμενο δεν είναι η επίδειξη σε κάθε ευκαιρία, της κομματικής προτιμήσεως του Ανωτάτου Άρχοντος. Ο Ανώτατος Άρχων, από την στιγμή που θα ανέλθει στο αξίωμα αυτό, παύει να έχει κομματικές προτιμήσεις και ιδεολογική τοποθέτηση.

Δυστυχώς, πάλι χάσαμε την ευκαιρία, να αναπτύξουμε δημόσιες σχέσεις σε ανώτατο επίπεδο με τις χώρες που μας ενδιαφέρουν. Ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλησε να γίνει ηγέτης. Ακολούθησε την τακτική των προκατόχων του, την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων και την τήρηση κακώς νοουμένων ισορροπιών, την διαχείριση μιας και της αυτής τακτικής και δεν βοήθησε τη χώρα να βρει τον δρόμο της. Εμπόδισε τη λάμψη της να ξεπεράσει τα σύνορα. Μπορούσε να το κάνει. Ο λαός του έδωσε την εξουσιοδότηση. Δεν το έκανε. Η Ιστορία θα τον κρίνει.