Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ΠΑΛΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΙΣΕΛΗΝΟ…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΟΝΙΜΕΣ ΕΧΘΡΕΣ Ή ΜΟΝΙΜΕΣ ΦΙΛΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΙΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ…                              

(HENRY-JOHN  PALMERSTONE ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ)

____________________

Δεν ένοιωσα καμμία έκπληξη βλέποντας σε δημοσιεύσεις δίπλα-δίπλα τον σταυρό του Δαυίδ, σημαία του Ισραήλ, με την Ημισέληνο, σημαία της Τουρκίας. Η επάνοδος στην ομαλή πορεία των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών αποδεικνύει τα συμφέροντα που τα ενώνουν.

Αποδεικνύει, όμως, και την αμετροέπεια των πολιτικών που κυβερνούν αυτά τα κράτη. Λάβρος παρουσιάζονταν σε κάθε ευκαιρία, ο κυκλοθυμικός ηγέτης της Τουρκίας, Ερντογάν, και οι βρισιές που εκτόξευε κατά του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Νετανιάχου, δεν είχαν προηγούμενο. Με κάποια συγκράτηση απαντούσε ο Νετανιάχου, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια του μέτρου.

 Όποιος παρακολούθησε την πολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε και το επίπεδο έχθρας που δημιουργήθηκε, μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, χωρίς αμφιβολία θα σχημάτισε τη γνώμη ότι τα δύο αυτά κράτη λίγο απείχαν από μία θερμή σύγκρουση. Παρά ταύτα, τα συμφέροντα άμβλυναν την ένταση και η επανάληψη των σχέσεων έγινε με επικοινωνιακές φανφάρες.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, τι μεσολάβησε στην περίπτωση αυτή, τώρα που η Τουρκία διανύει πορεία κρίσιμη έως επικίνδυνη στον οικονομικό τομέα; Ποιες πιέσεις και από ποιους έγιναν και προς τις δύο πλευρές ώστε να βρουν κοινό τόπο και να σταματήσουν την βερμπαλιστική αντιπαράθεση; Και κυρίως, τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

Βεβαίως, η χώρα μας δεν θα μπορούσε να επέμβει ώστε να υπάρχει διαρκής κρίση στις σχέσεις Ισραήλ Τουρκίας. Δεν στέκει μία τέτοια ενέργεια ούτε από πολιτικής ούτε από διπλωματικής πλευράς. Το ζήτημα, όμως, που εξετάζεται είναι, ήταν σε γνώση της Ελληνικής Διπλωματίας η πρόθεση αποκαταστάσεως αυτών των σχέσεων και ενημερώθηκε η Ελληνική κυβέρνηση; Διότι, και μεταξύ του Ισραήλ και της Ελλάδος υπάρχουν εκκρεμή ζητήματα, τα οποία, μετά την αποκατάσταση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας, μπορούν να βρεθούν στην κόψη του ξυραφιού και να επηρεάσουν τις σχέσεις μας.

Εμπιστεύτηκε η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ την πολιτική ενός ανθρώπου στην Τουρκία, που δικαιολόγησε φραστικώς επανειλημμένως το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τον Χίτλερ και συνεργάζεται στενώς με αποδεδειγμένους τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή, οι οποίοι επιζητούν τον αφανισμό του Ισραήλ και σε καθημερινή βάση σκοτώνουν Ισραηλινούς πολίτες;

Αν, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα ελληνικών και αλλοδαπών εφημερίδων, η Τουρκία έβαλε πόδι στη Λιβύη, με την αποδυνάμωση του Στρατηγού Χαφτάρ, ποια θα είναι η θέση του Ισραήλ στο εγγύς μέλλον; Εμπιστεύεται την Τουρκία ότι δεν θα παίξει τον ρόλο που έπαιξε ο Νάσερ; Και μετά τη Λιβύη, αν προχωρήσει και κατορθώσει να βάλει στο χέρι και την Αίγυπτο, χρησιμοποιώντας ευρέως την τρομοκρατική οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και την απομάκρυνση από την εξουσία του Στρατηγού Αλ Σίσι, ποιο θα είναι πλέον το μέλλον του Ισραήλ; Αλλά μόνο του Ισραήλ;

Πολλά λέγονται για τον σύμβουλο του Προέδρου Τραμπ και σύζυγο της κόρης του, Τζάρεντ Χουσνέρ, ο οποίος διαχειρίζεται τώρα τις επιχειρήσεις του πενθερού του, ότι συναντάται τακτικά με τον γιο του Ερντογάν, που κάνει επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή με πωλήσεις πετρελαίων που παρανόμως αντλεί η Λιβύη και ίσως, οι δύο αυτοί, με τη δύναμη των πεθερού και πατέρα, να προώθησαν τις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, για να ακολουθήσει η δημιουργία επιχειρήσεων. Δεν μας διαφεύγει ότι, ο κ. Χουσνέρ είναι Αμερικανο-Εβραίος και συνεργάζεται με τον κ. Νετανιάχου.

Πολλά συμβαίνουν και χωρίς ασφαλείς πληροφορίες, που δεν μπορούμε να έχουμε, δεν είναι δυνατόν να σχηματίσουμε σωστή και δίκαιη άποψη. Είναι δε φυσικό αφού δεν έχουμε καμμία σχέση με το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο κ. Δένδιας, όμως, ο αρμόδιος Υπουργός των Εξωτερικών, έχει πλήρη εικόνα περί του τι γίνεται; Τον ενημερώνουν σωστά και με κάθε λεπτομέρεια οι διπλωμάτες που παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα;

Στην περιοχή όπου αυτή την ώρα παίζονται σοβαρά παιχνίδια, που θα διαμορφώσουν στο εγγύς μέλλον την ζωτική πορεία των κρατών, οι διπλωματικοί μας αντιπρόσωποι είναι αυτοί που πρέπει, ή η πενταετούς διάρκειας λαίλαπα Τσίπρα, με Υπουργό τον άπατρι Κοτζιά και με κομισάριο τον εξάδελφό του στο ΥΠΕΞ διέλυσε τα πάντα;

Φρόντισε ο κ. Δένδιας να διορθώσει κάποιες ανωμαλίες που με σχέδιο δημιούργησαν και στελέχωσαν τις κυριότερες Πρεσβείες με άτομα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, ή διακατεχόμενος από πολιτικές φοβίες, ή πιεζόμενος από σκοπιμότητες, άφησε τα πράγματα να εξελίσσονται σε βάρος της χώρας; Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό…

Τις τελευταίες ημέρες, διαβάζω σε αγγλικές και γερμανικές εφημερίδες, ειδήσεις που δόθηκαν από την Ελλάδα και ο κ. Δένδιας χαρακτηρίζει ως fake news, δηλαδή ανακριβή δημοσιεύματα. Όλα αυτά αποτελούν μία ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον του. Και το χειρότερο, με τις επιθέσεις που δέχεται από το εξωτερικό, συμφωνούν και άνθρωποι που βρίσκονται σε θέσεις του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης σιωπά. Αλλά, οι συνεργάτες του στο Μαξίμου αρέσκονται σε διαρροές αφού δεν εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο. Τι συμβαίνει; Ποιος έβαλε στο μάτι τον κ. Δένδια και γιατί;

Στον γράφοντα, ο κ. Δένδιας δεν είναι καθόλου συμπαθής. Δεν ξεχνά την κακή του θητεία στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Με πιέσεις διαφόρων παραγόντων, αποκεφάλισε την Αστυνομία. Αποστράτευσε τα πιο ικανά στελέχη. Αυτό δεν είναι συγγνωστό. Δεν παίρνει συγχώρηση. Όμως, ως Υπουργός των Εξωτερικών, ο άνθρωπος κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια. Προσπάθησε, όσο μπορούσε, να καθαρίσει τα ερείπια που άφησε πίσω της η καταστρεπτική θύελλα των απάτριδων μαθητευόμενων μάγων της διπλωματίας και ταυτοχρόνως, να προωθήσει προς λύση σοβαρά εκκρεμούντα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος. Τώρα δέχεται πυρά ομαδόν από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Είτε μας είναι συμπαθής είτε όχι, έχουμε υποχρέωση να σταθούμε δίπλα του διότι αγωνίζεται για το εθνικό συμφέρον και την Πατρίδα. Δεν θα τον κατηγορήσουμε αν κάνει λάθη, γιατί δεν είναι ούτε ο Ταλλεϋράνδος ούτε ο Μέττερνιχ.

Δεν άρεσε η επιτυχία της Ελλάδος να έχει τα λιγότερα θύματα του κορωνοϊού από όλες τις άλλες χώρες. Πήρε μέτρα η κυβέρνηση και δεν τα πήρε με την γνώμη ανθρώπων που δεν γνώριζαν τέτοιου είδους κινδύνους. Τα πήρε με την συνεργασία και τις συμβουλές των ειδικών επιστημόνων. Επέτυχε το καλλίτερο. Και εδώ η καταστροφική μανία των πολιτικών και ιδεολογικών αντιπάλων της κυβερνήσεως, κραύγασε με φωνή μίσους και αντιπαραθέσεως. Κατηγορήθηκαν τα μέλη της κυβερνήσεως, ως ήταν επόμενο, από ανθρώπους που διψούν για εξουσία, αλλά κατηγορήθηκαν και οι επιστήμονες, γιατί η δική τους παρέμβαση και συμπόρευση με την κυβέρνηση, έσωσε ανθρώπινες ζωές. Τι να πει κανείς; Αυτοί οι άνθρωποι, που ήθελαν χιλιάδες ανθρώπινων θυμάτων, εκμεταλλεύονται τις αρχές της δημοκρατίας και αρθρώνουν τέτοιον απαράδεκτο πολιτικό λόγο. Αυτοί υπερβαίνουν τα όρια της δημοκρατίας. Μέχρι πότε;