ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ «ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ», ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ…

Με ενοχλεί πάρα πολύ και το έχω διατυπώσει επανειλημμένως, σε ετούτο το χώρο, αλλά συχνότερα σε τοπικές εφημερίδες, στις οποίες έγραφα άρθρα για πολλά χρόνια. Είναι λογικό να μην ενδιαφέρεται κανένας από τους λεγόμενους αρμοδίους, για το ξόδεμα  πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για την κατασκευή ενός χρήσιμου για τον τόπο έργου και μετά να εγκαταλείπεται;

Ίσως η σύγκριση στον τίτλο του γραπτού μου να είναι κάπως εξωπραγματική, διότι το γιοφύρι της Άρτας, έκαμε πολλά χρόνια να ολοκληρωθεί η κατασκευή του, εύκολο ήταν την περίοδο εκείνη; αλλά τελείωσε και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, κοντά πεντακόσια χρόνια. Ενώ, το φράγμα στον Αχελώο, κάτω από το χωριό των Τρικάλων Μεσοχώρα, που ονομάστηκε και φράγμα της Μεσοχώρας, αδίκως και αδοκίμως, ολοκληρώθηκε μεν αλλά δεν λειτουργεί.

Γιατί δεν λειτουργεί; Διότι λειτούργησαν και εδώ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, οι καταστροφείς, που είναι οι οικολογικές οργανώσεις, υποστηριζόμενες από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Πώς έχουν τα πράγματα; Αξίζει να πληροφορηθεί ο κάθε Έλλην πολίτης, διότι δικά του ήταν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές που ξοδεύτηκαν για την κατασκευή του Υδροηλεκτρικού Έργου. Τα χρήματα βγήκαν από τα ταμεία της ΔΕΗ, η οποία βρέθηκε προ μηνών στο στάδιο της χρεωκοπίας. Αλλά, κανένας δεν έδωσε λόγο στη δικαιοσύνη. Ούτε θα δώσει. «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», λέει η παροιμία.

Στην δεκαετία του 1980, η ΔΕΗ αποφάσισε να κατασκευάσει υδροηλεκτρικό έργο κάτω από το χωριό Μεσοχώρα του νομού Τρικάλων, στη ροή του Αχελώου. Η στέψη του φράγματος θα ήταν κάτω από το χωριό αυτό και σε μεγάλη απόσταση, ενώ το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού λίγο πιο πέρα από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καψάλων Άρτας.

Έγιναν οι μελέτες, το έργο δημοπρατήθηκε, αναδείχτηκε ο εργολάβος και χωρίς χρονοτριβή, εγκαταστάθηκε στον χώρο κατασκευής. Στον χώρο που θα καταλάμβανε η λίμνη μετά το κλείσιμο του φράγματος, υπήρχαν κτήματα, μερικά χωράφια δηλαδή, που με χίλιους κόπους παρήγαγαν μερικές εκατοντάδες κιλά καλαμπόκι. Οι ιδιοκτήτες αποζημιώθηκαν από την ΔΕΗ και κατά την ομολογία κατοίκου της Μεσοχώρας, ο οποίος τώρα μάχεται την λειτουργία του Υ/Η εργοστασίου, οι άνθρωποι που αποζημιώθηκαν «πήραν καλά λεφτά». Οι άλλοι κάτοικοι, του κυρίως χωριού που είναι στην κορυφογραμμή του βουνού, δεν είπαν τίποτε.

Το έργο προχώρησε και έφτασε στο τέλος του. Το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού ολοκληρώθηκε το 2004 ή 2005. Το φράγμα δεν έκλεισε ποτέ. Τι συνέβη; Ενώ οι Μεσοχωρίτες δεν είχαν καμμία απαίτηση, καθ’ ομολογίαν μερικών, αποστρατεύτηκε ο πρώην Αρχηγός της Αστυνομίας Στρατηγός Ρωμοσιός, καταγόμενος από το ίδιο χωριό, τους έβαλε να ιδρύσουν οικολογικές οργανώσεις, τους άναψε φωτιές ότι το φράγμα θα καταφάει την συνοχή του εδάφους  και το χωριό θα καταστραφεί. Ισχυρισμοί πέρα από την γελοιότητα.

Για να καταλάβουν καλά όσοι δεν ξέρουν την περιοχή, αν γίνει ένα τέτοιο έργο π.χ. στην Αργυρούπολη κινδυνεύει να κατολισθήσει ο Υμηττός; Προσέφυγαν λοιπόν οι κάτοικοι στο Συμβούλιο της Επικρατείας και εκείνο, ως συνήθως, εξέδωκε απόφαση και σταμάτησε το έργο.

Την ίδια περίοδο κατασκευάζονταν και το έργο εκτροπής του Αχελώου, για να παράσχει νερό στη Θεσσαλία. Σταμάτησε και αυτό, ύστερα από το πέταμα στα σκουπίδια τουλάχιστον πεντακοσίων δις δραχμών. Το «Πρωταγόρειο» σκεπτικό του ΣτΕ ήταν, αφού το έργο εκτροπής είναι ζημιογόνο για το περιβάλλον, θα το ιδούμε αυτό σε άλλο γραπτό, με αυτό συνδέεται και το φράγμα της «Μεσοχώρας» και διατάσσεται η διακοπή του. Βέβαια, καμμία σχέση δεν έχουν αυτά τα δύο έργα μεταξύ τους.

Ο διακεκριμένος μηχανικός Παναγιώτης Ραχιώτης, έμπειρος σε κατασκευές μεγάλων έργων, σε συνέντευξή του στην τοπική τηλεόραση των Τρικάλων, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Με σκληρά λόγια κατέκρινε εκείνους που έχουν την αρμοδιότητα και κρατούν το εργοστάσιο κλειστό, ενώ κατά την ΔΕΗ, υφίσταται ζημία της τάξεως των 25 εκατομμυρίων Ευρώ το χρόνο.

Η πολύχρονη εγκατάλειψη, έχει σαν αποτέλεσμα να υποστούν τα πρανή ρηγματώσεις, και όπως μου είπε ο κατασκευαστής του έργου πολιτικός μηχανικός Γιώργος Σκουλάς, θα απαιτηθούν αρκετές πρόσθετες εργασίες, με τσιμεντενέσεις κ.λ.π, για να μην καταρρεύσουν τα πρανή όταν κλείσει το φράγμα.

Η αδιαφορία των αρμοδίων, πολιτικών και υπαλλήλων, ΔΕΗ και  υπουργείων, δεν έχει περιγραφή. Παλαιότερα, ο υπουργός κ. Μανιάτης, άνθρωπος με όραμα και γνώσεις, είχε αποφασίσει την λειτουργία του έργου. Δεν πρόλαβε. Κάτι πήγε να κάνει ο κ. Σπίρτζης αλλά και αυτός βρήκε αδιαπέραστο τείχος.

Τι μας μιλάνε οι κυβερνώντες για πράσινη ανάπτυξη, όταν τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού καίνε ακόμα λιγνίτη και πετρέλαιο, και τα καθαρά υδροηλεκτρικά παραμένουν ανενεργά γιατί έτσι το θέλει μία κλίκα που αποτελείται από ζημιογόνα για το κράτος στοιχεία, είτε αυτά λέγονται οικολόγοι είτε σύμβουλοι της επικρατείας; Θα καταλάβει κανένας τι είναι το εθνικό συμφέρον;

Ακόμα και αν πάρουμε την άποψη ότι οι κάτοικοι της Μεσοχώρας έχουν δίκιο, που δεν έχουν, αν η ΔΕΗ υποκύψει στον εκβιασμό και αποζημιώσει τους 60 κατοίκους της Μεσοχώρας, να φύγουν από εκεί να πάνε πιο πέρα να φτιάξουν το χωριό τους, η δαπάνη είναι λιγότερη από δέκα εκατομμύρια Ευρώ. Δηλαδή η είσπραξη τεσσάρων μηνών από το ρεύμα που θα παραχθεί. Γιατί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Γιατί αυτή η αδιαφορία; Μήπως υπάρχουν άλλα συμφέροντα;

Αφού δεν παίρνει απόφαση ούτε ο αρμόδιος υπουργός, ούτε ο διοικητής της ΔΕΗ, μήπως πρέπει να αναμειχθεί ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; Μήπως μέσα εκεί κρύβεται κάποιος ευτραφής λαγός; Η αδράνεια αυτή μας κάνει πονηρούς. Για να ιδούμε…